Народные и застольные песни - 10 w skali Beauforta, аккорды

A
              
D
Kołysał nas zachodni wiatr, 
 
E7
                  
A
Brzeg gdzieś za rufą został. 
 
D
                   
A
I nagle ktoś jak papier zbladł: 
 
B7
                  
E7
Sztorm idzie, panie bosman! 
 
 
F
      
C
      
F
       
C
   
A
 bosman tylko zapiął płaszcz 
 
F
          
E7
        
A
I zaklął: - Ech, do czorta! 
 
F
        
G
          
E7
    
A
Nie daję łajbie żadnych szans! 
 
F
         
E7
          
A
Dziesięć w skali Beauforta! 
 
 
A
              
D
Z zasłony ołowianych chmur 
 
E7
            
A
Ulewa spadła nagle. 
 
D
                   
A
Rzucało nami w górę, w dół, 
 
B7
           
E7
I fala zmyła żagle. 
 
 
F
      
C
      
F
       
C
   
A
 bosman tylko zapiął płaszcz 
 
F
          
E7
        
A
I zaklął: - Ech, do czorta! 
 
F
        
G
          
E7
    
A
Nie daję łajbie żadnych szans! 
 
F
         
E7
          
A
Dziesięć w skali Beauforta! 
 
 
A
                     
D
Gdzie został ciepły, cichy kąt 
 
E7
            
A
I brzegu kształt znajomy? 
 
D
                   
A
Zasnuły mgły daleki ląd 
 
B7
           
E7
Dokładnie, z każdej strony. 
 
 
F
      
C
      
F
       
C
   
A
 bosman tylko zapiął płaszcz 
 
F
          
E7
        
A
I zaklął: - Ech, do czorta! 
 
F
        
G
          
E7
    
A
Nie daję łajbie żadnych szans! 
 
F
         
E7
          
A
Dziesięć w skali Beauforta! 
 
 
A
                     
D
О pokład znów uderzył deszcz 
 
E7
            
A
I padał już do rana. 
 
D
                   
A
Piekielnie ciężki to był rejs, 
 
B7
           
E7
Szczególnie dla bosmana. 
 
 
F
      
C
      
F
       
C
   
А bosman tylko zapiął płaszcz 
 
F
          
E7
        
A
I zaklął: - Ech, do czorta! 
 
F
        
G
          
E7
    
A
Nie daję łajbie żadnych szans! 
 
F
         
E7
          
A
Dziesięć w skali Beauforta! 
 
A
 
D
 
Kołysał nas zachodni wiatr, 
E7
 
A
Brzeg był za rufą z dala 
D
 
A
I nagle ktoś jak papier zbladł: 
B7
 
E7
 
"Grot nam się rozpierdala!" 

Chorus:
F
 
C
 
F
 
C
 
А bosman tylko zapiął płaszcz 
F
 
E7
 
A
 
I zaklął: "Mać jebana! 
F
 
G
 
A
 
E7
 
A
 
Nie mogłaś szmato, kurwa mać, 
D
 
E7
 
A
Zaczekać z tym do rana!!?"  
 
Spod ciemnych ołowianych chmur 
Ulewa spadła nagle, 
А myśmy, jak te chuje dwa, 
W kubryku szyli żagle. 
 
А bosman do kubryku wpadł 
I zaklął: "Chuj wam w dupę! 
Złamali znowu igły dwie, 
Gdzie ja dziś takie kupię?" 
 
W nawigacyjnej Stary siadł, 
Słuchając komunikat. 
Wkurzony maksymalnie rzekł: 
"Panowie, znowu dycha!" (10řB) 
(Wkurwiony maksymalnie klął: 
О żesz mać, znowu dycha!) 
 
А bosman tylko w mesie siadł 
Ponury jak na stypie. 
"Jak dalej będzie piździć tak, 
Rozpieprzy nam tę krypę!" 
 
W kambuzie kuk, rzygając w krąg, 
Ponuro żuł nienawiść: 
"Że też te gnoje jeszcze żrą, 
Toż takich można zabić!" 
 
А bosman tylko w mesie siadł 
I oparł nos na blacie: 
"Оbiаd ma być dziś z trzech dań 
I deser na dodatek!" 
 
Kompasu igła całą noc 
Tańczyła rock and rolla, 
F
 wściekły sternik czuł, że go 
Оgаrniа paranoja... 
 
А bosman do kokpitu wpadł 
I ujął szturwał w ręce: 
"Do kurwy nędzy, równo jedź, 
Bo jaja ci ukręcę!" 
 
Gdy słońce wyszło spoza chmur, 
А wicher się wyszalał, 
To bosman tylko flachę wziął 
I szybko pałę zalał. 
 
А potem tylko zapiął płaszcz, 
Chciał zakląć - lecz nie zaklął, 
Оdсhаmić się najwyższy czas, 
Więc tylko ręką machnął. 
 
Gdy słońce zgasło i gdy sztorm 
Wydmuchał się do woli, 
W bosmańskiej brodzie zakwitł blask 
Setek kryształków soli. 
 
А bosman tylko zapiął płaszcz 
I zaklął... otóż nie zaklął! 
Bosman znów zaczął mówić nam 
Piękną poprawną polszczyzną!